به نقل از «فارس»

شب پنجم جشنواره موسیقی فجر| درخشش گروهی گمنام روی صحنه/ اجرای جوان‌ترین معلم عودجهان

تاریخ انتشار: ۲۵ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۷۱۶۴۰

خبرگزاری فارس ـ گروه موسیقی ـ علیرضا سپهوند: گروه‌های «نغمه باران» و «راز و نیاز»(سالار عقیلی) در تالار وحدت، «رسیتال کلارینت و پیانو» و «رسیتال پیان» و «ویوا» در تالار رودکی، «مقام ترکمنی» «پامچال» «بربط هرمزگان» و «محمود صادقی ورگ» در فرهنگسرای ارسباران، «شب فرامرز پایور» در سالن دهلوی، «دو نوازی عود و کوبه‌ای از کشور مصر» و «رسیتال پیانو از آلمان» در سالن نیاوران و «ناصر زینعلی» در بخش پاپ در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران، اجراهای خود را در پنجمین شب از سی و هفتمین جشنواره موسیقی فجر به صحنه بردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«نغمه باران» اولین ارکستری بود که در شب پنجم جشنواره سی و هفتم اجرای خود را به روی صحنه برد. این گروه که دارای ترکیبی از ارکستر مجلسی بود و کمتر نزد اهالی موسیقی و رسانه شناخته شده است، در این شب توانست نظر موزیسین‌ها و منتقدین حاضر در سالن را به خود جلب کند.

دینامیک و صدادهی قابل توجه، اجرای ژوست نوازنده‌ها، هماهنگی و یکدستی آرشه‌ها و کانوِرت روان پاساژها و سوال و جواب‌ها و پیتزیکاتوهای کوارتت زهی شامل ویلن‌، آلتو، چلو و کنترباس‌، به خوبی نشان از تمرین درست و مداوم، آمادگی نوازنده‌ها و برنامه‌ریزی، تمرین دِهی و در نهایت کنداکتوری درست رهبر گروه آقای محمدرضا صفوی داشت.

علی امیرقاسمی خواننده و سرپرست این اجرا نیز نمودی خوب از توانمندی خود در آواز ایرانی به مخاطب به نمایش گذاشت و توانست قطعات منتخب را در کوکی بالا و با تسلط به اجرا دربیارود. در این برنامه که ساعت ۱۸ و ۳۰ در تالار وحدت و با اجرای آثار قدیمی، معروف و ماندگار ایرانی به صحنه رفت، قطعات «عقرب زلف» «بهاردلکش» «چرخ گردون» «آشفته حالی» «ای نامت از دل و جان» «آرزو » «شمع لرزان» «درمیان گل‌ها» و «کنسرتینو سنتور»(در ۴ موومان) با نوازندگی «امین صادقیان» اجرا شد.

*سالار عقیلی و اجرایی قابل قبول‌تر از اجراهای اخیر/ ذکر یک خاطره حین اجرا!

در سانس دوم اجراهای تالار وحدت که از ساعت ۲۱:۳۰ آغاز شد، گروه «راز و نیاز» که سالار عقیلی، معروف‌ترین خواننده این دوره از جشنواره موسیقی فجر را با خود دارد، اجرایی قابل قبول و مطلوب را در تنها تالار اختصاصی موسیقی کشور به صحنه برد.

گروه ۱۷ نفری «راز و نیاز» در اجرای دیشب نشان داد که ثبات در یک گروه چقدر می تواند بر تاچ بودن نت‌های اجرایی توسط یک گروه و نیز احساس مشترک در نوازندگی که به دلیل همین همجواری و درک متقابل نوازنده ها که بر اثر همکاری طولانی مدت به وجود آمده، اثر بگذارد. البته تکرار رپرتوار اجرایی آنهم توسط موزیسین‌هایی که هر کدام مهارت لازم در نوازندگی ساز تخصصی خود را دارند، نمود مطلوب اجرایی در پنجمین شب از سی و هفتمین جشنواره موسیقی فجر را به نمایش می‌گذاشت.

عقیلی خواننده و سرپرست گروه «راز و نیاز» همانطور که از صحبت‌های اول برنامه و ابراز خرسندی از دیدارش با تماشاگران و علاقمندان به موسیقی نمایان بود، اجرایی با احساس و مطلوب پیش روی مخاطبینش به نمایش گذاشت. در این برنامه همچون دیگر کنسرت‌های این گروه و این خواننده، قطعات معروف،  «چه بگویم»، «حانیه»، «لیلای من»، «سرو زیرآب»، «تنها می‌مانم»، «نگارا»، «میون آیکم»، «ایران» و «خوشه چین» به اجرا درآمد.

عقیلی پس از خواندن قطعه زیبای «برف پیری» اثر استاد جواد لشگری، خاطره ای تعریف کرد و گفت: از استاد لشگری خاطره زیاد دارم. بعضی اوقات که کاری می‌ساخت با من تماس می‌گرفت و می‌گفت «سالار یک کار جدید ساخته‌ام به منزل ما بیا و کار را گوش کن و اگر دوست داشتی آن را بخوان». باید بگویم متاسفانه این بزرگان که گنجینه‌های موسیقی ایران هستند یک به یک از بین ما می‌روند...

نکته جالب این کنسرت معرفی و اجرای سه قطعه جدید .قطعه «بی قرار» «شرح روزگار» و  «مادر» توسط سالار عقیلی بود که برای اولین بار در کنسرتش خواند.

گروه موسیقی «راز و نیاز» در سال ۱۳۷۳ به سرپرستی سالار عقیلی تاسیس شد. گروه فعالیت خود را با سه نفر آغاز کرد و امروز تعداد اعضای آن به هفده نفر رسیده است. راز و نیاز در جشنواره‌های داخلی و خارجی از جمله جشنواره شرق و غرب، جشنواره سرزمین صبح در آلمان، جشنواره گوته و حافظ، جشنواره ژونس در اتریش، جشنواره موسیقی عمان، جشنواره مقام در باکو و اکسپو ۲۰۱۵ و همچنین اجرای مهمی با ارکستر کُر برلین داشته و کماکان، یکی از فعالترین ارکسترهای موسیقی ایران به شمار می‌رود.

 

*گفتگویی به زبان موسیقی در دوئت پیانو و کلارینت

تالار رودکی در پنجمین شب جشنواره در سانس اول شاهد اجرای «رسیتال کلارینت و پیانو» با نوازندگی محمد عبد نیک فرجام و هستی صفایی بود که قطعات شناخته شده موسیقی اینسترومنتال بین المللی را نواختند.

این کنسرت دو نفره یا دوئت از نظر موسیقایی و از چند منظر دارای ارزش فراوانی بود. اول اینکه رپرتوار آن، موسیقی بی کلام بود، حوزه ای که در کشورمان به شدت به آن نیازمندیم و باید بخش شنیداری موسیقی بی کلام را در شنوندگانمان ارتقاء ببخشیم. دوم اینکه در ایران هنوز اجراهای کوچک همچون دوئت، تریو، کوراتت و کوئینتت به اندازه اجرای ارکسترهای بزرگ حمایت نشده و نزد مخاطبین کمتر شناخته شده و نتیجتا با استقبال کمتری مواجه می شود. از این رو حمایت از اینچنین فرم ها و قالب های اجرایی می تواند به ارتقاء سطح شنیداری مخاطب خاص به طور اخص و مخاطب عام به طور اعم بیانجامد که این مهم نیز در بلند مدت نتایج بی‌شمار مثبت برای سلامت جسم و روان جامعه‌دارند که توضیح این بحث در این مقال نمی‌گنجد.

 

*استقبال از پیانوی شناوری!

سانس دوم تالار رودکی به تکنوازی پیانو ی نیما شناوری اختصاص داشت که اتفاق با استقبال مخاطبین حاضر در سالن همراه بود. 

بدون شک تاثیر مکاتب پیانونوازی و هویت ایرانی نوازنده که توام با اجرای آثار کلاسیک پیانو ترکیب شده، به علاوه تلمذ این نوازنده نزد پیانیست‌های اروپایی چون «تامارا دولیدزه» و «گوتلیب والیش» باعث شده حالا امشب و در این اجرا شاهد استقبال مخاطبان از رسیتال پیانوی «نیما شناوری» باشیم.

 

*دونوازی گیتار و ویلن و اجرای آثار جهانی اما کمتر شناخته شده!

گروه «ویوا» آخرین برنامه دیشب تالار رودکی را با دوئت گیتار و ویلن به روی صحنه برد.

در این اجرا محمدامین عسگری سرپرست و نوازنده گیتار و علی دل‌انگیز نوازنده ویلن به اجرای قطعاتی از آهنگسازان مطرح کلاسیک جهان پرداختند. تفاوت نگاه این هنرمندان در این اجرا و در چینش رپرتوار اجرائیشان این بود که بر خلاف اکثر هنرمندان که مشهورترین و پرتکرارترین آثار را برای برنامه اجرایی خود انتخاب می کنند، گروه «ویوا» اما به انتخاب آثار برجسته جهانی که کمتر نزد مخاطب و حتی موزیسین ایرانی شناخته شده هستند مبادرت ورزیده است. اجرای گروه مذکور از این منظر که علاوه بر نمایش اجرایی خوب و روان به معرفی و اجرای آثار شاخص جهانی ولی کمتر شناخته شده میپردازد، حائز اهمیت  خواهد بود.

 

*یادواره بزرگ سنتورنواز فقید در سالن دهلوی

روز یکشنبه بیست و چهارم بهمن راس ساعت ۲۱:۳۰ رامین صفایی نوازنده سنتور در سالن دهلوی در رپرتواری که با عنوان یادواره مرحوم استاد فرامرز پایور اعلام شده بود، به تکنوازی و بداهه‌نوازی در موسیقی ردیف دستگاهی ایرانی پرداخت.

رامین صفایی بویژه پس از همکاری با مجید درخشانی و نوازندگی سنتور در گروه شهناز به خوانندگی مرحوم استاد محمدرضا شجریان، به یکی از چهره های معروف ساز سنتور در ایران تبدیل شد. او نوازندگی سنتور را در مکاتب مشکاتیان، پشنگ کامکار و مجید کیانی آموزش دیده و دیشب اجرایی بی نقص  و شنیدنی را از این هنرمند شاهد بودیم.

 

*عود مصری در نیاوران طنین انداز شد!/کرونا دونوازی را به تکنوازی تبدیل کرد

 «محمد ابوذکری» نوازنده توانمند عود از کشور مصر، ساعت ۱۸:۳۰ در فرهنگسرای نیاوران اجرای خود را به روی صحنه برد. برای این برنامه قرار بود این نوازنده مشهور عود به همراه نوازنده کوبه ای به اجرای برنامه بپردازد لیکن به دلیل نوازنده کوبه‌ای به کرونا، برنامه خود را به صورت تکنوازی به اجرا گذاشت. همین تغییر ناگهانی و نبود نوازنده کوبه ای در یک اجرای دو نفره خود می تواند به شدت به دوئت آسیب برساند اما زمانیکه نوازنده توانمند و باتجربه باشد می تواند این نقصان را پوشش دهد همانطوری که ابوذکری در اجرای دیشب با تنوع چینش تکنوازیها و اجرای ریتم های ادواری مختلف توجه و تحسین مخاطبین را جلب کرد. او که عود را به سبکی مابین عراقی و مصری می نوازد، به اجرای مقام های شناخته شده و ریتم های متعارف موسیقی عرب پرداخت.

 «محمد ابوذکری» متولد ۱۹۹۱ در قاهره است. او نوازندگی عود را از ۱۱ سالگی آغاز کرد و به مدت چهار سال نزد استاد بزیزرک عراقی، نصیر شمه، در خانه عود قاهره به فراگیری موسیقی پرداخت. ابوذکری را در جهان عرب، جوان‌ترین معلم عود می نامند. وی تاکنون چهار آلبوم با نام «آشفتگی»، «جاده کمربندی»، «کرکدیه» و «ماشین را جایگزین من نکن» منتشر کرده است.

 

*ارنست جور پیانوی فن پوکه را کشید! 

پس از آنکه نیکولاس فن پوکه پیانیست هلندی به کرونا مبتلا شد و از اجرا در جشنواره موسیقی فجر بازماند، مسولین بلافاصله موریتس ارنست پیانیست آلمانی را جایگزین وی کردند تا دیشب و در سانس دوم اجراهای سالن نیاوران در ساعت 21:30 برنامه خود را پیشکش مخاطبین کند.

این پیانیست شناخته شده آلمانی آثاری از فردریک هندل،  بتهوون، برامس، دبوسی و همچنین آثاری از موسیقیدان ایرانی ارمنی «امانوئل  ملیک اصلانیان» را به اجرا گذاشت.

موریتس ارنست در سال ۱۹۸۶ در آلمان متولد شد و از چهارسالگی نواختن پیانو را آغاز کرد. تاکنون آلبوم‌های تراز اولی از ارنست منتشر شده که توجه  بسیاری از رسانه‌های بین‌المللی را به خود جلب کرده است. همچنین وی تا به امروز کنسرت‌‌های بسیاری در اروپا، آمریکای شمالی، آسیا و استرالیا داشته است. دانش او در زمینه موسیقی‌شناسی به همکاری او با اسکات فرلاگ انجامید.

*از تکنوازی کمانچه ترکمنی تا پامچال دوست داشتنی!

فرهنگسرای ارسباران در روز یکشنبه ۲۴ بهمن‌ماه، میزبان پنج اجرا از موسیقی نواحی مختلف ایران بود.

ابتدا گروه موسیقی زنده یاد منصور صبوحی به سرپرستی ابراهیم جرجانی به روی صحنه رفت و موسیقی مقامی ترکمنی، قطعات «تراکمه»، «توماغلی»، «تون دریا»، «یلقی یار»، «سونام گلدیمی» را با سازهای کمانچه و دوتار برای مخاطبان اجرا کرد.

گروه پامچال از تربت جام نیز به اجرای موسیقی محلی و بازی‌های آئینی پرداخت. این گروه با اجرای چوب بازی خاص تربت جام توانست مخاطبان را به وجد بیاورد. در ادامه اجرای مقام الله، مقام راه چنگ و مقام پلتان را از این گروه شاهد بودیم.

در ادامه برنامه ساعت ۲۱:۳۰ گروه بربط هرمزگان به روی صحنه رفت و در راستای آواها و نواهای بومی محلی جنوب، قطعات موسیقی بی‌کلام و قطعات شاد همچون «پامش» مخصوص جشن‌های محلی است را اجرا کرد. قطعه ریتمیک «جهاز» بر مبنای شادی ماهیگیران جنوب نیز از قطعات اجرایی دیشب توسط بربط هرمزگان بود.

تک‌نوازی دوتار محمود صادقی بخش بعدی اجراهای ارسباران بود. این هنرمند با لباس محلی وارد صحنه شد و برای مخاطبان حاضر در سالن، موسیقی محلی خراسان شمالی از جمله اثر معروف «نوایی» را اجرا کرد. 

 فرهنگسرای ارسباران در بخش پایانی میزبان هنرمند کردستانی، سعدالله نصیری بود. نصیری در شروع مقام و آواز «سفره» و آهنگ «مجنون» را اجرا کرد. این هنرمند کردستانی در پایان اجرای خود به بداهه‌نوازی با ساز دیوان پرداخت که با استقبال مواجه شد.

*بخش پاپ با زینعلی پیگیری شد

ناصر زینعلی در پنجمین شب جشنواره موسیقی فجر دو سانس در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی به اجرای برنامه پرداخت.

«تو چقدر نابی»، «جنگل موهات»، «عشقمون خاصه»، «گروه‌نوازی گیتار»، «نفس»، «هارمونیکا نوازی آرمان محمدی»، «دلمو به دریا می‌زنم»، «خودتو برسون» و «تولد» بخش ها و قطعات اجرایی کنسرت پاپ به خوانندگی ناصر زینعلی را تشکیل می‌داد.

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: گزارش شب پنجم گزارش جشنواره موسیقی فجر سالار عقیلی تالار وحدت پیانو جشنواره موسیقی فجر پنجمین شب تالار رودکی سالار عقیلی روی صحنه اجرای آثار بین المللی شناخته شده راز و نیاز صحنه برد کوبه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۷۱۶۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شنیدن ملودی های شریف روی نُت «رعنا»/ موسیقی خوب برای سریال خوب

دریافت 113 MB

خبرگزاری مهر-گروه هنر-علیرضا سعیدی؛ کارکرد تیتراژ چیزی شبیه به جلد کتاب است که طراحش تلاش می‌کند با انتخاب عناصر، فرم‌ها و چینش‌ها با کمک گرافیک و موسیقی مخاطب یک اثر را در جریان موضوع قرار دهد. شرایطی که گاهی بسیار نکته‌سنج، اندیشمندانه و حساب‌شده پیش روی مخاطبان قرار می‌گیرد و گاهی هم به قدری سردستانه و از روی ادای یک تکلیف اجباری ساخته می‌شود که بیننده را از اساس از یک اثر تصویری دور می‌کند.

آنچه بهانه‌ای شد تا بار دیگر رجعتی به کلیدواژه «تیتراژ» داشته باشیم، مروری بر ماندگارترین و خاطره‌سازترین موسیقی‌های مربوط به برخی برنامه‌ها و آثار سینمایی و تلویزیونی است که برای بسیاری از مخاطبان دربرگیرنده خاطرات تلخ و شیرینی است و رجوع دوباره به آن‌ها برای ما در هر شرایطی می‌تواند یک دنیا خاطره به همراه داشته باشد. خاطره‌بازی پس از آغاز و انتشار در نوروز ۱۴۰۰ و استقبال مخاطبان از آن، ما را بر آن داشت در قالب یک خاطره‌بازی هفتگی در روزهای جمعه هر هفته، روح و ذهن‌مان را به آن بسپاریم و از معبر آن به سال‌هایی که حال‌مان بهتر از این روزهای پردردسر بود، برویم.

«خاطره بازی تیتراژهای ماندگار» عنوان سلسله گزارشی آرشیوی با همین رویکرد است که به‌صورت هفتگی می‌توانید در گروه هنر خبرگزاری مهر آن را دنبال کنید.

در صدوپانزدهمین شماره از این روایت رسانه‌ای به سراغ موسیقی متن و تیتراژ سریال ماندگار «رعنا» به کارگردانی داود میرباقری و آهنگسازی شریف لطفی رفتیم که به سال ۱۳۶۹ از شبکه اول سیما در قالب یک سریال هشت قسمتی پیش روی مخاطبان قرار گرفت. مجموعه ای که به نوعی دومین سریال داود میرباقری بعد از سریال «گرگها» در مقام کارگردانی محسوب می شد و نشان داد که این کارگردان با تجربه و مخاطب شناس تلویزیون و سینما از همان ابتدا به موسیقی همواره به عنوان عنصری مهم، موثر و مولف برای جذب مخاطبان و ارایه محتوا نگاه می کند و در این چارچوب تلاش دارد تا از بهترین ها برای ساخت و طراحی موسیقی پروژه های خود استفاده کند.

سریال «رعنا» قصه بخشی از زندگی رعنا، دختر مردی به نام سنایی از صابون‌پزهای قدیمی تهران است. پس از چندی دانایی که دبیر آموزش و پرورش است به خواستگاری رعنا آمده و با وجود مخالفت‌های منصور (برادر رعنا) با او ازدواج می‌کند. اما پس از گذشت مدتی دانایی به دلیل شرکت در فعالیت‌های سیاسی دستگیر و روانه زندان و کشته می‌شود. پس از سال‌ها پسر رعنا که به شدت در حال مبارزه با رژیم پهلوی در سال ۱۳۵۷ است، در یک درگیری خیابانی مفقود می‌شود. رعنا و دخترش به دنبال یافتن او هستند که ماجراهایی از گذشته دوباره زنده می شود.

گلچهره سجادیه در نقش رعنا، بهزاد فراهانی در نقش دایی منصور، سعید نیکپور در نقش جواد دانایی، رویا تیموریان در نقش تهمینه دانایی، رسول نجفیان در نقش پوریا، پرویز پرستویی در نقش رسول نجفی، فاطمه گودرزی در نقش مریم، حسین پناهی، مهری مهرنیا، فرخ لقا هوشمند، اسماعیل شنگله، محمد کاسبی، مهری ودادیان، بهمن زرین پور، علی اوسیوند، عیسی صفایی، عزیزالله هنرآموز و محمدتقی شریفی بازیگریان سریال «رعنا» بودند که بسیاری از آنها تاکنون همچنان در پروژه های داود میرباقری جزو بازیگران اصلی و ثابت محسوب می شوند و در آن دوران توانستند به واسطه حضور در این سریال موقعیت های خوبی را در عرصه تصویر به دست آورند.

جبار آذین منتقد چندی پیش در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، پیرامون این مجموعه گفته بود: «رعنا» تجربه نمایشی جدیدی برای داود میرباقری و تلویزیون بود. این مجموعه برگرفته از فضای اجتماعی و سیاسی آن دوران ساخت شد. رعنا جزو کارهای خوب و پرخاطره تلویزیون از یک کارگردان متبحر در عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون سال‌های بعد کشور است. ساختار نمایشی خوب و شخصیت‌ پردازی‌های اصولی، مقبول و دیالوگ‌های خوب از امتیازهای مجموعه «رعنا» بود و میرباقری را در تولید کارهای تلویزیون توانا و خوش فکر نشان داد. این در حالی است که استفاده از بازیگران تئاتری و معرفی یک چهره مستعد که بعدها در سینمای ایران به عنوان بازیگری قدرتمند و محترم شهرت یافت (رویا تیموریان) و بهره‌گیری از دکورهای تلویزیونی حجیم و مناسب، متن خوب و بازی‌های روان از ویژگی‌های «رعنا» محسوب می‌شود. تمام امتیازهای هنری و فنی «رعنا» آن را اثری دیدنی ساخته بود تا مضامین خوب را واگویه کند و از عشق‌ها، رشادت‌ها، مبارزه‌ها، آرمان‌ها، تلخی‌ها و شیرینی‌ها بگوید و چه خوب هم در آن سال‌های کم رونقی تلویزیون اینها گفته شد و همین‌ها «رعنا» را با تجربه اندوزی‌هایش در اذهان به یادگار گذاشت.

اما یکی از ویژگی های مهم و موثر سریال تلویزیونی «رعنا» موسیقی تیتراژ و متن این مجموعه داستانی به آهنگسازی شریف لطفی بود که به دلیل طراحی یک تیتراژ متفاوت که در آن دوران بدعتی جدید به حساب می آمد توانست یکی از مولفه های مهم در ماندگاری آن تا به امروز به حساب آید. آن هنگام که ابتدا تصویر گلچهره سجادیه به عنوان بازیگر اول سریال روی یک تصویرگرافیکی شبیه به الواح تاریخی نمایان می شود و پس از آن عبارت «رعنا» در قالب لوگوتایپی متفاوت به نمایش در می آید. فضایی که موسیقی نقش مکمل را ایفا می کند و چارچوبی را پیش روی مخاطب قرار می دهد که دربرگیرنده حس و حال متفاوتی است.

موسیقی که به واسطه توجه لطفی به عنوان یک آهنگساز مولف و کهنه کار موسیقی کشورمان که سوابق آکادمیک او در عرصه موسیقی معرف تجربه بالای اوست، تلاش کرده تا ضمن توجه به مولفه های موسیقی ایرانی و ارایه درستی از آفرینش و خلاقیت در این نوع موسیقی با به کارگیری روش های نوین برای در خدمت محتوای اثر بودن، موسیقی تیتراژ متفاوت و خلاقانه ای را ارایه دهد. موسیقی که داود میرباقری همواره روی موسیقی به عنوان یکی از نقاط عطف و تاثیرگذار آثارش به آن توجه دارد و می کوشد تا در هر پروژه اش از این مولفه به درست ترین و علمی ترین شکل ممکن استفاده کند. آن چنان که اگر نیم نگاهی به کارنامه فعالیت های او داشته باشیم متوجه چنین رسالتی می شویم که اغلب موسیقی هایش توانسته اند تبدیل به ماندگارترین ها شوند.

طبیعتا در ساخت چنین موسیقی که بتواند دربرگیرنده مولفه های درست و اصولی از موسیقی متن باشد این نوازندگان هستند که بعد از آهنگسازی و ملودی پردازی نقش مهمی را ایفا می کنند. مسیری که به واسطه حضور هنرمندانی چون ابراهیم لطفی نوازنده ویولن، عباس ظهیرالدینی نوازنده ویولنسل، فرشید حفظی فرد نوازنده ابوا، شریف لطفی و حسین میرزایی نوازنده هورن، عبدالنقی افشارنیا نوازنده نی، مهرداد دلنوازی و شهریار فریوسفی نوازندگان تار، فریبا اسدی و محمود علیقلی آواز، محمود منتظم صدیقی نوازنده سازهای ضربی و تعدادی دیگر توانست موسیقی درست و اصولی را به گوش شنیداری مخاطبان ارایه دهد.

گرچه در رسانه ها مصاحبه چندانی از شریف لطفی درباره ساخت موسیقی سریال «رعنا» منتشر نشده است اما این آهنگساز، نوازنده، پداگوژیست موسیقی و رهبر ارکستر که از او به عنوان بنیانگذار دانشکده موسیقی دانشگاه تهران هم یاد می شود، در برخی از گفت‌وگوهای رسانه ای خود درباره نحوه حضورش در آثار سینمایی و تلویزیونی به عنوان آهنگساز گفته بود: هروقت به من از سوی پروژه ای تصویری پیشنهاد آهنگسازی آن ارایه می شود، اول از دست اندرکاران پروژه می خواهم که بخش هایی از تصاویر فیلمبرداری شده خود ر ابه صورت نامنظم در اختیار من قرار دهند که ببینم نتایج محتوایی تصاویر در چه قالبی است و وقتی ببینم نتیجه عمل چیست و هم در کارگردانی و هم در بازیگری همه چیز در جایگاه خوبی قرار دارد کاملا خودم را در اختیار کارگردان می گذارم و هر آنچه را که لازم باشد انجام می دهم.

این آهنگساز که در ساخت آثارش همواره تلاش می کند تا هم نشینی اصولی بین موسیقی ایرانی و موسیقی کلاسیک فراهم سازد، در یکی از گفت‌وگوهای رسانه ای اش توضیح داده بود: بالاترین تکیه گاه موسیقی ایرانی، دستگاه های موسیقی ایرانی برای روش مندی آفرینش در این گونه موسیقایی است که به اعتقاد من باید در کنار توجه به این مولفه ها به مواردی چون منش و خصوصیت انسانی این موسیقی ها توجه کنیم. در این چارچوب من همواره تلاش می کنم تا هیچ وقت وارد مقوله سفارشی کار کردن نشوم چون باید در ابتدای هر کاری خودم آن تفکر موجود در سریال یا فیلم سینمایی را دوست داشته باشم که اگر چنین نباشید هرگز چنین کاری را انجام نمی دهم.

همین نگاه ایده آل شریف لطفی است که همواره او را به عنوان آهنگسازی گزیده کار در سینما و تلویزیون کشورمان معرفی کرده و در مقام یکی از موثرترین و علمی‌ترین آهنگسازان کشورمان معرفی کرده است. مسیری که می توان در آهنگسازی فیلم های «مادیان» به کارگردانی علی ژکان، «سامان» به کارگردانی احمد نیک آذر، «کنار برکه ها» به کارگردانی یدالله نوعنصری، «دخترک کنار مرداب» به کارگردانی علی ژکان، «پرنده آهنین» به کارگردانی علی شاه حاتمی، «مسافران دره انار» به کارگردانی یدالله نوعنصری، «آهوی وحشی» به کارگردانی حمید خیرالدین، «دو همسفر» به کارگردانی اصغر هاشمی، «سکوت کوهستان» به کارگردانی یدالله نوعنصری، «عطر گل یاس» به کارگردانی بهمن زرین پور درک کرد.

چنین ساختاری در آهنگسازی آثار سینمایی و تلویزیونی مدت های زیادی است که در جریان تولیدات سینمایی و تلویزیونی کشورمان به واسطه عقب نشینی آهنگسازان پیشگام موسیقی کمتر دیده شده و فقط عده محدودی از هنرمندان هستند که تلاش می کنند در یک مسیر منطقی منطبق بر آموزه های دانشگاهی و تئوریک حوزه موسیقی به ویژه موسیقی دراماتیک حرکت کنند. فضایی که به نظر می آید می بایست از تجربیات شریف لطفی و هم نسلانش بیشتر از اینها استفاده کرد تا بتوانیم دوباره به دوران باشکوه موسیقی فیلم و تیتراژ دهه ۶۰ با همان امکانات ناچیز و محدود برگردیم.

کد خبر 6094445 علیرضا سعیدی